سبکهای فرزندپروری و ارتباط آن با مشکلات رفتاری کودکان

مقدمه: مشکلات رفتاری و هیجانی بیشترین شکل آسیب شناسی روانی کودک را تشکیل می دهد. سبکهای فرزندپروری یکی از عوامل تأثیرگذار بر شکل گیری شخصیت کودکان بوده و بکار گیری سبکهای ناکارآمد می تواند به پیامدهای منفی متعددی از جمله مشکلات رفتاری منجر گردد. هدف: این پژوهش با هدف تعیین سبکهای فرزندپروری و ارتباط آن با مشکلات رفتاری کودکان6 تا 12 ساله صورت گرفته است. روش کار: این پژوهش یک مطالعه مقطعی از نوع توصیفی تحلیلی می باشد که بر روی 741 دانش آموز 6 تا 12 ساله اول تا پنجم ابتدایی مدارس دولتی و غیردولتی ناحیه یک و دو شهر رشت در سال 1390 انجام شد. روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای بود و داده ها با استفاده از دو پرسشنامه سبکهای فرزندپروری بامریند (baumrind) و فرم گزارش معلم گردآوری شده و با کمک شاخص های آمار توصیفی و آزمون های آمار استنباطی مانند ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی چندگانه به روش stepwise تجزیه و تحلیل شدند. نتایج: نتایج نشان داد که والدین اکثر واحدهای مورد پژوهش دارای سبک فرزندپروری مقتدرانه (5/96٪) بودند. همچنین 1/12 درصد از کودکان دارای مشکلات برونی سازی شده و 9/8 درصد از آنان دارای مشکلات درونی سازی شده بودند. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که سبک فرزندپروری مقتدرانه هم با مشکلات رفتاری درونی سازی شده (003/0p <) و هم با مشکلات برونی سازی شده (02/0p <) رابطه منفی معنادار دارد. سبک فرزندپروری سهل گیرانه تنها با مشکلات رفتاری درونی سازی (006/0p <) رابطه مثبت معنادار داشت. نتیجه گیری: فرزندپروری مقتدرانه که با ترکیبی از کنترل به همراه حمایت عاطفی بالا، سطوح مناسبی از استقلال و ارتباط دوسویه کودک و والدین مشخص میگردد، نقش مهمی در پیشگیری از مشکلات رفتاری در کودکان دارد، همچنین سبک سهل گیرانه که با نظارت کم و بی تفاوتی والدین نسبت به رفتار کودک مشخص میگردد می تواند منجر به بروز مشکلات رفتاری در کودکان گردد.